Op die groep die onlangs hun wedstrijd heeft verloren… Ik hoor je denken ‘huh?’Hoe dat zo? Ja, ze hebben hun wedstrijd inderdaad verloren. Net als de andere wedstrijden dit seizoen. Het niveau waarin we hebben ingeschreven is hard werken en bovendien was het team met de wedstrijden niet compleet door ziekte en blessures.
Ik was dus trots, trots op de meiden die ik wekelijks begeleid. Ze waren namelijk super positief en enthousiast. En dit enthousiasme is er niet altijd,want soms is het lastig, dat turnen. Wel willen, maar het lijkt niet te kunnen. Blessures die frustreren. Het team dat niet compleet is. Angst voor nieuwe onderdelen, of voor die onderdelen die telkens maar niet lukken. Het trainen kost veel tijd, en dat doen ze graag, maar er zijn nog zo veel andere leuke dingen om te doen…
En dat herken ik helemaal. Er zijn zoveel leuke dingen te doen. En als het even niet leuk is moet je het leuk maken. En hier zie ik mijn taak voor de meiden. Daarom ben ik trainster. Het kost me soms veel energie, maar het levert veel energie op. Hun plezier is mijn plezier. Hun enthousiasme en inzet voedt het mijne.
En gelukkig ik zie hem weer, die positiviteit. Houden zo!
