Het is warm, lekker warm. Hitteprotocollen treden in werking. In de trein zie ik slome, slapende mensen met open monden om het klein beetje zuurstof dat er nog over is in de coupé op te slurpen. Bij mijn ene opdrachtgever is het kantoorpand donker, want TL licht geeft extra warmte af. Er wordt ijs uitgedeeld om iedereen die niet thuis voor (of in) zijn koelkast kan zitten een hart onder de riem te steken. Bij de andere opdrachtgever wordt de airco angstvallig op -15 gezet, want mensen mochten ook maar iets meekrijgen van de bijna hittegolf. De anders zo stevig gevulde schappen met salades bij de Albert zijn leeg, je komt kletsnat uit de auto (want de airco doet het weer eens niet) en we genieten met z’n allen van zwoele avonden op het terras. Herkenbaar?
Ja, we leven in de tropen op het moment. En daar zijn we niet helemaal op gebouwd, onze hectische maatschappij is daar niet op ingericht. Dus kijken we het kunstje af bij onze zuiderburen. Ik ga redelijk laat naar bed omdat het dan lekker afgekoeld is op de slaapkamer. De ramen staan lekker open zodat frisse lucht er voor zorgt dat je in ieder geval tot een uur of 7 door kunt slapen. Lees; dit is een illusie. Op het moment dat de muggen me eindelijk met rust laten ben ik getuige van het tropenrooster van de achterbuurman. Hij begint lekker fluitend om kwart voor 6 met zijn zaag en boorwerk aan de dag…. Ja, om kwart voor 6.
Magnana, magnana. Erger u vooral niet. Blijf rustig. Het resultaat, nu om half 8 ‘s ochtends: een artikel en dit blog. Vanavond maar op tijd naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten